əfzəl

sif. <ər.> klas. Daha artıq, daha qiymətli, daha üstün tutulan. Hər kimsənə bir şey gətirir fikrü xəyalə; Məcmudən əfzəldi mənə yar xəyalı. S. Ə. Ş.. <Nənəcan> bir qarından ötrü ərə getməkdənsə, dul yaşamağı əfzəl bilirdi. N. N.. <Səriyyə:> Rüstəm, bunların rəhminə güvənməkdənsə, dəryada iynə üstünə minib xilas olmağa güvənmək daha əfzəldir. C. C..